حسن اکبری اظهار کرد: شبیه سازی در حیات وحش به عنوان آخرین راهکار در دنیا به آن توجه می شود.هنوز ما در کشور  به آن مرحله که باید نرسیده ایم.ما معتقدیم بحرانی‌ترین گونه‌ها یوزپلنگ ها هستند که اگر مورد حمایت دستگاه‌ها قرار بگیرند و اعتبار محیط زیست بالا رود آن وقت است که می توانیم نجات دهنده جان این گونه ها در کشور باشیم.

او در ادامه تصریح کرد: اگر طبیعت در وضعیت تعارضات زیستگاه‌ها  قرار گرفت، تکثیر در نیمه اسارت گزینه منطقی‌تری برای گونه ها خواهد بود. یعنی با ایجاد یک حصار بزرگ بالای ۵ هزار هکتار بتوانیم شرایط زندگی را برای  یوز فراهم کرده تا  به شکل طبیعی از طعمه‌ها  تغذیه کند و تکثیر صورت بگیرد.

اکبری گفت:آن هنگام که هیچ کدام از این راهکارها جواب ندهد ما به دنبال شبیه سازی می رویم. به همین دلیل زمان هایی که تلفات می دهیم سلول زنده برداشت می‌کنیم. سلول های زنده را طی تفاهم نامه‌ای که با مرکز ملی ذخایر سازی ژنتیک داریم کشت سلولی انجام می دهیم. سلول‌ها کشت داده شده را در شرایط استاندارد یعنی منفی ۱۸۰ فریز می‌کنیم که اگر نیاز شد مجدد بتوانیم از آن ها استفاده کنیم.

شرایط و وضعیت یوز در کشور به چه صورت است؟

او بیان کرد: در مجموعه توران شرایط بهتر شده است زیرا تملک حقوقی اتفاق افتاده است. خارج شدن سگ‌های گله و فراهم کردن تجهیزات به روز و منابع آبی ترمیم شده از دلایل دیگر هستند.در مجموعه توران هسته مرکزی برای زادآوری یوزپلنگ ایجاد شده است. اگر بخواهیم بقا وجود داشته باشد باید در اطراف توران یعنی شرق، شمال، جنوب مناطق را امن کنیم.البته در جنوب شرقی توران با کمک بخش خصوصی طبق برنامه‌ها منطقه را امن کرده ایم.در تلاش هستیم زیستگاه شرقی یعنی خراسان رضوی را هم  به یک منطقه امن تبدیل کنیم. بین توران و میان دشت یک محدوده ۳۰۰ هزار هکتاری وجود دارد که نیاز به حفاظت دارد زیرا امکان حفاظت مانند مناطق چهارگانه فراهم نشده است.اگر امنیت در اطراف توران ایجاد شود می توانیم به رشد نژاد یوزپلنگ امیدوار شویم.

سهل انگاری ها  برای چیست؟

اکبری در پایان گفت: منطقه توران بالغ بر یک میلیون هکتار بوده به همین دلیل گسترده تلقی می شود. یک محیطبان اگر  ۱۰ سال در محدوده توران خدمت کرده باشد یکبار هم یوز را نتوانسته ببیند، زیرا بررسی و کشف آن‌ها به شدت سخت است.به همین دلیل از دوربین‌های مادون قرمز استفاده می‌کنیم تا بتوانیم رد آن ها را بزنیم. یوز پلنگ گونه‌ای است که محدوده زندگی گسترده ای دارد، به همین دلیل ممکن است در مناطق پراکنده ای به چشم خورده باشد. زمانی که توله‌ها یک ساله می شوند، مادر احساس خطر کرده و آن ها را از زیستگاه اصلی جدا می کند و به دنبال زیستگاه جدیدی برایشان می گردد. وقتی از توران خارج شود مجبور می شود از مسیرهایی عبور کند که خطرات زیادی را برایش به همراه خواهد داشت. به همین دلیل اگر بتوانیم مسیرها را امن کنیم آن وقت مادر توله ها آن ها را گم نخواهد کرد زیرا در بین مسیر اتفاقات گوناگونی برایشان اتفاق می افتد.